Ann Januarius, 1982

.

Ergens tussen vallende blaadjes en fluisterende bomen vang ik woorden, voorzichtig stop ik ze in mijn jaszak. Wanneer de nacht valt, chronische pijn opspeelt en gedachten stormen, weef ik ze geduldig tot verhalen. Vertellingen die afleiding brengen en houvast bieden als zachte draden van hoop en kracht.

Mijn pen is een magische sleutel, die deuren opent naar werelden waar stilte zingt en zelfs de kleinste vogel je leert wat moed en vertrouwen betekenen.

In mijn verzameling woorden groeit een plek vol wonder, waar ik mezelf ontmoet en waar jij misschien jouw eigen verhaal tussen de regels door hoort fluisteren.

Schrijven is in mijn geval niet enkel een toevlucht, maar een dans met het leven, een reis door storm en stilte. Het is de taal waarin ik mijn pijn en vreugde ontmoet en waarin verbinding ontstaat met mezelf, met jou en alles wat leeft.

Voel je je geraakt door mijn woorden? Of heb je een schrijfuitdaging die je met me wil delen? Gooi dan gerust een briefje in mijn digitale brievenbus via mijn socials.

Samen kunnen we nieuwe verhalen laten groeien.